We reden naar Bokrijk

arboretum bokrijk

…..waar op 550 hectare een complex staat bestaande uit een etnografisch architectonisch reservaat in de open lucht, een oud kasteelpark en het kasteel zelf.

Station Bockriek ligt op 10 minuten rijden van Hasselt en is gewoon een perron midden in het park.

We liepen door de steeg van het park, in de richting waar een van de borden naar wees, en tot onze grote vreugde kwamen we bij het kasteel en bij de loketten van het museum. Het tweede bord bleek hoe je met de auto bij het museum kon komen. Om 17.20 uur. we gingen door de draaischijf en kwamen terecht op het grondgebied van het museumreservaat, waar etnografen erin slaagden gebouwen te verzamelen die typisch waren voor verschillende regio’s van Vlaanderen en zelfs een stukje oud Antwerpen na te bootsen. Er is een kerk met een begraafplaats, en dorpshoven met alle levende wezens, en een bakstenen huis van een rijke boer en een werkende windmolen, en huizen van ambachtslieden.

Tijdens de kerstweek speelt het museum scènes uit het leven van Vlaanderen van de afgelopen eeuwen. Het park is het hele jaar geopend. Het enige dat naar mijn mening ontbreekt op deze prachtige plek is fietsverhuur. het gebied is enorm, en tegen het einde waren we erg moe, dwalend over vele kilometers paden. In een souvenirwinkel kocht ik een echte fles van Genèvre-klei voor mijn verzameling; ik neem overal flessen met nationale alcoholische dranken mee.

Toen ik door het reservaat liep, was ik bang dat we daar gesloten zouden zijn, maar museummedewerkers in klederdracht zaten nog steeds in de huizen, en zeldzame bezoekers zwierven nog over het gebied. Op een van de binnenplaatsen kwamen we een gigantisch varken tegen, dat vredig snurkte in een pas gegraven gat. Maar de grootte verbaasde me gewoon, ik heb nog nooit zo’n exemplaar in mijn leven gezien – blijkbaar leeft het goed in een architectonisch reservaat! Aan het begin van de achtste verlieten we het territorium van het museum, erg blij dat we het daar nog konden bezoeken.